Opis obszaru:

Obszar obejmuje kościół z najbliższym otoczeniem, miejscem bardzo intensywnego żerowania nietoperzy. Świątynia stoi na wschodnim stoku góry Jeleń w paśmie Magury, w środku wsi, przy mało ruchliwej drodze lokalnej. Otaczają ją tereny rolnicze i lasy. Miejscowa parafia powstała po 1375 roku i jest jedną z najstarszych w południowej Polsce. Prawdopodobnie założyli ją święci Cyryl i Metody, którzy w księstwie czesko‑morawskim i na Słowacji zakładali parafie pod wezwaniem św. Klemensa. Przed 1480 rokiem zaczęła się tutaj historia maryjnego sanktuarium. Na odpusty przybywały tu pielgrzymki z okolicznych parafii, Słowacji, Węgier i Rusi. Parafię w XVI wieku włączono do parafii w Samoklęskach, a w 1791 roku do parafii w Nowym Żmigrodzie. Zanikł również kult maryjny, który odrodził się po 1939
roku, po odzyskaniu przez Skalnik parafialnej samodzielności. Do słynącego z łask obrazu Matki Bożej znów licznie przybywali wierni.
W 1962 roku kościół podniesiono do rangi niewielkiego Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej Królowej Gór, w którym czczona jest Matka Boża z Dzieciątkiem zwana „Królową Gór”, „Panią Gór” lub „Panią Skalnicką”. Według legendy wizerunek Bogurodzicy przywieźli do Nitry na Słowacji święci Cyryl i Metody. W czasach księcia morawskiego Świętopełka likwidującego obrządek słowiański, chrześcijanie uciekali do Chorwacji, Słowenii, Bułgarii i Kraju Wiślan. I tak obraz Madonny z Nitry trafił do Skalnika razem ze Słowianami uciekający przed Niemcami. Tak mówi legenda, ale malowidło ma późniejsze bizantyjskie cechy stylowe „Hodegetrii Polskiej”. Prawdopodobnie Skalnicką Madonnę w połowie XV wieku nieznany artysta wykonał na desce techniką tempery. Dzisiejszy murowany kościół, z jedną wieżą i dachem krytym blachą, wzniesiono w latach 1909–1911. Z wcześniejszych dwóch drewnianych kościołów zachowały się obrazy z dwóch kwater ołtarzowych z około 1530 roku. Sanktuarium otacza niewysoki kamienny murek, wokół rosną kilkudziesięcioletnie drzewa: lipy, jesiony,
klony i dęby.

Obszar w promieniu kilku kilometrów  pokrywają głównie lasy i tereny rolnicze. Głównym walorem obszaru jest kolonia rozrodcza nocka dużego, którego liczebność podlega dużym zmianom sięgającym od 70 do 200 osobników. Schronieniem dla nietoperzy jest strych kościoła, a leżące w najbliższym sąsiedztwie ostoje Wisłoka z Dopływami PLH180052,Łysa Góra PLH180015, Ostoja Magurska PLH180001 zapewniają dogodne miejsce żerowania.

Powierzchnia: 350,6 ha

Położenie administracyjne: województwo podkarpackie, powiat jasielski, gmina Nowy Żmigród (m. Skalnik)